Brienenoord
Kunstlicht in de nacht
De grote stad
Verlichting langs de skyline
Auto’s rijden hard
Zeeschepen in de haven
Het water zwart
Wit metaal langs mijn zij
Rond en strak
Koude wind langs mijn oren
Mijn haar verward
Van de brug sta ik te kijken
Het kloppend harsubjectt
Kunstlicht verlicht de stad
Maar ook mijn hart.
Droom theater
Wanneer ik mijn hoofd hier leg
zon weg avond gevallen
gast in het theater van hersenschimmen
als toeschouwer ben ik acteur
de regisseur is willekeur
mijn staande ovatie wanneer rust het gordijn laat vallen.
In de wad
Als twijgen gevlochten denkend staat hij daar
Turend over de jaren
wind danst een wilde dans met zijn haren
zon een schittering over het water
In de kou en de zon komt steeds lager.
Met verkleumde handen in zijn zak: Ruikt! De zomer!
En spring van de pier in het water.
Koffie
Vroeg, jij nectar van de ochtend
Warm, zwart, bitter
Al met geur word ik verleid
Met vollen teugen genietend
Zodra de eerste naar beneden glijdt.
Komen
Dansend over straat
Zingend op de maat
De ruimte in mijn bed
Het dromen dat mij wekt
Wakker aan het dromen
Verlangen naar je komen
Laten we dansen
We gaan vrijen
In één verbonden
Maar niet hier.
NL
Een heuvel een berg
Vlak is het land
Nat het weer
In dit kleine land.
Grauwe winters
Kaal is het bos
Takken ontdaan
Van hun groene dos.
Wanneer mist de
Horizon verbleekt
En het zicht beperkt
Is Nederland schoon
Op haar aller sterkst.
Smakelijke herinnering
Laatst rook ik aan de sambal en dacht aan jou
Een smakelijke herinnering een prachtig verhaal
Bitter soms de ruzies
Zoute tranen en kabaal
Zuur het moment van scheiden.
Al de smaken van ons samenzijn
Zoet blijft de herinnering aan jou.
Sprinter Uitgeest
“Vervoersbewijs alstublieft?”, klinkt de vraag maar dat is het niet.
Je scanned nu mijn chipje en kijkt op mij neer,
“dank u wel”, zeg je
Ik knik braaf, op en neer.
Omgedraaid ga je verder met de volgende rij
Je billen op ooghoogte lekker dichtbij
Ik kijk met grote ogen en voel dan in mij
De elleboog van mijn vriendin ze kijkt nijdig opzij.
Op Gouda Goverwellen blaas je op fluitje
Ik maak oogcontact door mijn Sprinter ruitje.
Een Sprinter is een stoptrein en dat maakt mij nu blij
Zo ben je met elk stop toch nog even dichtbij.
Ochtendgloren gladdensporen Sprinter Uitgeest geef ze aan mij.
Ook een sein of wisselstoring, maakt mij al blij.
Storm van mijn gedachten
Donderwolken boven mij
Klaar om in te slaan
Rolt een roffel over mijn hart
En ontneemt het mij
Het dansen rond haar naam
Donkere wolken Grijs over het land
Water waar grond mee is geholpen
Wijst dreiging van de hand
Wind schuimt zoute golven
Wanneer ze breken op het land
In de storm van mijn gedachten
Ben ik onverhoopt beland.
Verlangen
Rode kleuren zoete geuren
blauwe lucht een witte streep
draaiend beeld en haar ogen
de stilte die de rust doorbreekt.
Groene velden op heuphoogte
de gele bloem die weet
haar greep die mij liet smelten
de zon die dat niet deed.
Frisse aarde aan mijn rug
onze glimlach die vergeet
deze plek voor ons geboren
verlangen wat hier leeft.
Verschilderd
Eenzaam de toren zonder kasteel
Strak doorkruist het spoor het groene hart
Grimmig het figuur, de wilg langs het water
Het ongeschilderde schilderij schiet levend mij voorbij.